“Ik ben het geheugen van mijn Manager, zijn uitlaatklep cq. boksbal en ondertussen houd ik de agenda en de correspondentie bij, probeer nét iets eerder het dossier te lichten dan dat hij bedenkt dat hij het nodig heeft en geef een hint als ik zie dat een medewerker heel erg zijn best doet en eigenlijk best meer kan. Ik voel mij een sterke vrouw naast die sterke man….”
In 2011 mocht ik de titel Secretaresse van het Jaar (SvhJ) in ontvangst nemen en heb ik een jaar als ambassadeur van ons vak in Nederland, België, London, Singapore en Dubai lezingen mogen geven. Ik ben eerlijk gezegd nog nooit zoveel met ons prachtige vak bezig geweest als in dat jaar en dat wil wat zeggen want ik werk toch al sinds 1984 als secretaresse.
Als Secretaresse word je geboren!
In al die jaren heb ik wel wat uitstapjes gemaakt, maar telkens kwam ik terug op het vak Secretaresse. Wellicht heeft dit te maken met de woorden die een Manager van Manpower sprak tijdens de verkiezing in 2011 “als Secretaresse word je geboren”. Er is dus geen ontkomen aan!
Ik kan die woorden 100% beamen. Dat betekent niet dat je dan maar achterover kunt gaan leunen. Juist ons vak is enorm aan verandering onderhevig en we zullen ons dus moeten blijven ontwikkelen. Als beginnende secretaresse hield ik me bezig met het typen van brieven en het maken van afspraken. Ik had daardoor wel een enorm hoog aantal aanslagen hetgeen ik nooit meer verleerd ben. (Aangezien ik typen vergelijk met pianospelen ben ik daar stiekem best trots op). Afspraken maken we nog steeds, maar teksten overtypen…..ik kan me niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst heb gedaan.
Met de digitalisering en automatisering heeft ons vak een enorme metamorfose ondergaan. We zijn veel meer faciliterend gaan werken, werken niet voor maar met de manager, zijn niet volgend maar initiërend, niet dienstbaar maar dienstverlenend, we zijn adviserend en vaak een sparringpartner. Onze Managers zijn slim en snel en kunnen feitelijk alles zelf (althans dat denken ze). Zorg er dan maar eens voor dat hij of zij dingen aan jou over laat.
Twee uitdagingen
In mijn situatie is het niet anders. Een jaar na het behalen van de SvhJ titel heb ik een carrière move gemaakt. Ik werk momenteel voor de voorzitter van de raad van bestuur van het AMC, een (relatief) jonge, hele snelle en super slimme Manager. Ik heb twee uitdagingen: kan ik hem bijhouden en zo ja lukt het me om hem zelfs af en toe voor te zijn? Vroeger waren onze Managers blij als ze gepamperd werden met kopjes koffie, een heerlijke lunch, een opgeruimd kantoor etc. Tegenwoordig komen we hier niet meer mee weg. Ik ben het geheugen van mijn Manager, zijn uitlaatklep cq boksbal en ondertussen houd ik de agenda en de correspondentie bij, probeer net iets eerder het dossier te lichten dan dat hij bedenkt dat hij het nodig heeft en geef een hint als ik zie dat een medewerker heel erg zijn best doet en eigenlijk best meer kan. Het grijze muizen tijdperk is voorbij voor de Secretaresse 2.0. We acteren niet meer volledig op de achtergrond, we behalen ook titels en schrijven ook blogs in onze vaktijdschriften. Kortom in plaats van die sterke vrouw achter die sterke man voel ik me veel meer die sterke vrouw NAAST die sterke man!
Deze
blog is geschreven door Karin van Peursen. Karin is coördinerend Secretaresse Raad van Bestuur AMC-UvA.
Wil je reageren op deze blog? Geef je reactie dan hieronder.
Wil je Karin complimenteren met haar blog? Geef haar dan een like!
Wil je op de hoogte blijven van ons en/of ons aanbod? Registreer je dan hier voor onze nieuwsbrief.
Top Karin! ik kan me hier helemaal in vinden.
Wat een mooie blog! Precies zoals ik het ook zie.